من حسین زمانی فر دانشجوی سال سوم رشته مهندسی عمران دانشگاه صنعتی اصفهان و از فارغ التحصیلان دبیرستان سادات اصفهان هستم که در کنکور سال ۹۰ رتبه منطقه یک ۹۲۱ رو به دست آوردم.

همون طور که میدونید کنکور،صرفا آزمون سنجش سواد نیست.فاکتورهایی که در نتیجه نهایی شما موثراند بسیار متنوع و ظریف هستند.از ساعات مطالعه گرفته تا شرایط فیزیکی و روحی داوطلب،تفریحاتش،نحوه ی مطالعش و n تا عامل ديگه! درست مثل یه بندبازیه که روی طناب راه میره.تعادلش به چندین عامل مختلف بستگی داره که هرکدومش یه اپسیلون کمو زیاد بشه…!

در نتیجه توی همچین فضایی لزوم حضور کسی که تجربه ودانش کافی برای بالانس کردن این متغیرها و کمو زیاد کردنشون رو داشته باشه،اظهرمن الشمسه!آقای تیکنی که مشاور من در سال کنکوربودند،برای بنده که   فی نفسه بین این وَر بوم و اون وَر بوم در نوسان بودم،تاثیر به سزایی در تنظیم این عوامل داشتند.ازعقیدشون برای داشتن تفریحات کافی گرفته تا ساعت های معقول درسی متناسب با نیاز و کشش هرشخص تاحرفای آرامش بخششون که عین آب اطفای حریق می کرد و تواناییشون در تشخیص نقاط ضعفو قوت و برنامه ریزی بر اساس اونا.

شاید بشه مهم ترین خصلت مثبت مهندس تیکنی رو واقع گرا بودنشون دونست.سال کنکور ما به عینه شاهد گزافه گویی ها و مبالغه های مشاورای بیرونی(منظورم بیرون از دبیرستانمونه)در مورد افرادی که بهشون مراجعه میکردند بودیم.اکثر کسایی كه از وجود پرفیض این عزیزان” مشاورنما” بهره می بردند توهم نبوغ و رتبه ی دورقمی آوردن،به انضمام مبالغ هنگفتی پنبه دانه! به طرز ماهرانه ای به ذهنشون تزریق شده بود!!طبیعیه که کسی که عیب شمارو نمیگه و اندر مزایا و محاسن نداشدتون مدیحه سرایی میکنه تصویر خوبی از خودش توی ذهنتون به جا میذاره و شما وقتی میخواین اونو به کسی توصیه کنید خصایل منفی شو در نظر نمیگیرین و حتی اگه هم از مشاوره هاش ره به ناکجا آباد برده باشید،عدم موفقیتتونو گردن شرایط دیگه یا خودتون میندازید.

تو این شرایط کسی که بیاد بگه آقا شمابا این وضع درس خوندن به نتیجه دلخواه تون نمیرسین یا برای درصدای بالای کنکورای آزمایشیتون که در شرایط کم استرس میدید و مسلما تخمین رتبش با آزمونی با فضای استراس زای کنکور فرق میکنه، ذوق نکنه، مسلما میزان مناسب تریه.البته نه اینکه سیاه نمایی کنن.هرجا واقعا عملکردمون مثبت بود،تعریف و هرجا منفی یا خنثی بود توصیه هایی برای بهتر شدنش می کردند.واقعا هم تخمین هاشون به جا و دقیق بود.

صبر و دلسوزیشون هم توی کل این مقطع مثال زدنی بود،جوریکه قبل از اینکه حس کنم بایه مشاور حرف میزنم،حس میکردم با یه دوست نزدیک دارم دردو دل می کنم و طبعا این رابطه غیررسمی موجب میشد بهتر مشکلاتمونو بیان و حل و فصل کنیم.

بنابراین دریک کلام:

اوصیکم بالتقوی الله و انتخاب مشاور اصلح!.

و من الله توفیق