مهندسی هوافضا، علم پرواز و دروس مربوط به طراحی و ساخت وسیله ی پرنده و در واقع مهندسی هوافضا گرایشی از مهندسی مکانیک می باشد که بیشتر به صورت تخصصی مربوط به هواپیما و طراحی ساخت وسیله‌ی پرنده می باشدو باید بگم اصلا هیچ ربطی به نجوم ندارد! البته در گرایشی از آن، می‌توان به بررسی مدارهای فضایی و ماهواره‌ها پرداخت.
این رشته از خلبانی جداست ولی یک مهندس هوافضا دقیقا از عملکرد یک خلبان آگاه است.چرا که مهندس هوافضا است که وسایل و تجهیزات را برای خلبان (کنترل پایداری هواپیما) طراحی می‌کند. تمرکز بیشتر این رشته در مقطع کارشناسی در زمینه هواپیما می باشد. در واقع هواپیما کاملا پیچیدس. چرا که از تمامی علوم وتکنولوژی در سطح بالا استفاده می کند.
توانایی های لازم
ریاضیات و فیزیک دینامیک قوی
تسلط بر زبان انگلیسی: چراکه از ترم ۶ بیشتر کتاب‌ها به صورت زبان اصلی می‌باشند.
آشنایی با کامپیوتر: در هوافضا خلاقیت بسیار مهم است لذا لازم است دانشجویان فعالیت در زمینه‌ی تحقیق و بررسی وسایل پرنده جدید داشته باشند.
دروس اصلی که این رشته را از مکانیک جدا می‌کند، آیرو دینامیک ۷ واحد(چگونگی تولید نیروی لیفت و طراحی بهترین بال جهت کاهش نیروی درگ وتولید لیفت کافی، مکانیک پرواز ۷ واحد(کنترل و بررسی معادلات حرکتی یک هواپیما) ، طراحی هواپیما ۷ واحد(طراحی کامل یک هواپیمای جنگنده یا مسافربری(در حد طراحی مفهومی). جلوبرنده ۳واحد (آشنایی با انواع موتور و مراحل احتراق در موتور و طراحی آن) و طراحی سازه هوایی(طراحی اسکلت هواپیما یا هر وسیله پرنده) است.
دانشگاههایی که این رشته در آنها تدریس می‌شود
۱-شریف
۲-امیر کبیر
۳- خواجه نصیر الدین طوسی
۴-مالک اشتر
۵-امام حسین
گرایش ها جهت ادامه تحصیل در کارشناسی ارشد
۱_آیرو دینامیک
۲_مکانیک پرواز
۳-جلوبرنده
۴-ماهواره و سامانه های فضایی
۵-سازه های هوایی
۶-سوانح هوایی صلاحیت های پروازی
دروس
۱-ریاضیات،معادلات دیفرانسیل،ریاضیات مهندسی، فیزیک،محاسبات عددی، برنامه نویسی
۲-استاتیک،مقاومت مصالح،تحلیل سازه،طراحی سازه های هوایی
۳-دینامیک، ارتعاشات مکانیکی،کنترل اتوماتیک
۴ سیالات،آیرودینامیک ۱و۲،
۵-مکانیک پرواز ۱و۲
۶-ترمودینامیک ۵ واحد +اصول جلوبرنده
۷-طراحی هواپیما ۱و۲
مراکز و فرصت های شغلی در مهندسی هوافضا
- هسا
- صها
- سازمان هوافضای ایران
- پنها
- شرکت ها و پژوهشکده‌های خصوصی